در اواخر دهه ۱۹۹۰ موتورهای جستجو با حجم عظیمی از داده ها مواجه شده بودند و بررسی سایتها برای فهمیدن محتوای آن و انطباق دادنش با کوئری دیگر کافی نبود و روشهای جدیدی برای رتبه بندی صفحات وب و لینکها باید انجام میگرفت. در سال ۱۹۹۶ موتور جستجویی به نام RankDex از شرکت Dow Jones در تلاش بود که با استفاده از لینکها ارزش صفحات را بسنجد.
این سایت نتایج جستجو را بر اساس تعداد لینکهایی که به آن اشاره میکردند رتبه بندی میکرد. RankDex مدتها پیش بسته شد ولی طراحات آن Baidu یا معادل چینی Google یا پنجمین موتور جستجوی محبوب جهان را ساختند. سپس گوگل با سیستم رنکینگ صفحه وارد میدان شد و به این صورت انقلابی در جستجوها شکل گرفت.
مفهوم کلی آن آسان است: استفاده از لینکهای ارجاع دهنده به وب سایتها برای درک اهمیت صفحات. اگر صفحه ای لینکهای بسیاری دارد و صفحه دیگری تعداد کمی دارد، پس صفحه به عنوان صفحه ای پر لینک شناخته میشود و در رتبه ی بالاتری با صفحات کم لینکتر قرار میگیرد ولی تمامی لینک ها برابر نیستند.
اگر لینکی از سایت بسیار مشهور یبیاید، سایتی که لینکهای زیادی به آن اشاره میکنند بنابراین لینک خروجی آن سایت محبوب ارزش بیشتری از لینک یک سایت غیر محبوب خواهد داشت. به این صورت لینکهای سایت محبوب رای های بیشتری دریافت میکند. این تغییر بزرگی در جهان جستجو و ایده ابتدایی گوگل بود.
گوگل به سال ۱۹۹۶ باز میگردد وقتی که Larry Page و Sergey Brin جز دانش آموزان Stanford Computer Science بودند. وقتی که برای اولین بار موتور جستجو خود را عرضه کردند آن را BackRub نام نهادند. ولی چرا BackRub ؟ این نام به لینکهای برگشتی اشاره دارد. Page و Brin لینکهای برگشتی را بررسی میکردند ، لینکهایی که به صفحات وب اشاره میکردند. برای تفسیر مقاله ی Page و Brin ” آناتومی موتورهای جستجوی وب فرا متنی در مقیاس بزرگ “ آنها از لینکهای برگشتی برای درک اهمیت یا کفیت صفحه استفاده میکردند. تحلیل لینکها هسته ی اصلی روش کار گوگل را در سال ۱۹۹۸ تعیین کرد و تبدیل به جزئی اساسی برای موتورهای جستجوی Google و Bing شد. امروزه لینکها اطلاعاتی حیاتی را در مورد اهمیت و کیفیت صفحه وب مرجع و هیچ کمپین سئوی مستحکمی بدون در نظر گرفتن آنها موفق نخواهد شد .
